Quatre-mains

De term quatre-mains (Frans voor 'vier handen') wordt gebezigd in een vorm van pianospelen waarbij twee pianisten betrokken zijn.

In quatre-mainsstukken nemen twee spelers plaats aan één piano, waarbij de ene speler de hogere registers van de piano bespeelt (de discant) en de andere speler de basregisters. Wanneer twee pianisten samen musiceren, elk op een eigen instrument, spreekt men van een pianoduo.

Er bestaan naast piano ook andere vormen van quatre-mains, zoals twee beiaardiers die samen op een beiaard spelen of twee organisten die samen op een orgel spelen.

Het genre quatre-mains stamt uit de classicistische periode, maar werd vooral populair in de romantiek, toen er veel transcripties verschenen van grote orkestwerken, die door hun vorm als quatre-mains geliefd werden om ze zo in huiselijke of salonesque kring ten gehore te brengen.

Uit de classicistische periode zijn vooral de quatre-mainswerken van componisten als Wolfgang Amadeus Mozart bekend geworden.

Naast voordrachtswerken, originele werken en transcripties werd het middel quatre-mains ook educatief ingezet, waarbij de leerling doorgaans een eenvoudiger partij speelde, en de docent een wat moeilijker begeleiding verzorgde.